Hayatı bencil yaşamıyorsan, toprağın, havanın, evrenin sadece senin için yaratılmadığını biliyorsan, birileri acı içindeyken, yokluktayken içinde huzursuzluk varsa; doğaya saygı duyuyorsan, insan seviyorsan, yaşamın boşa değildir korkma!Büyük büyük adamlar, doldurup ceplerini, doymadıkça , sömürdükçe, bir yerlerde birileri hep aç kalacak. Zora giden budur aslında.. Sen ne kadar çırpınsan da, dünyanın çarkını döndürenler hep umursamazdır, hep doymak bilmezdir. Gözlerine batmasın diye acı kıymıkları, maske takar o büyük adamlar.. Büyüdükçe büyür adamlar..İnsan kanıyla beslenen fabrikaları çevreyi kirletir, zehrini akıtır.. Sen o akan zehrin içinde filika dağıtansın..
Anlamak zor, anlasan kabullenmek zor..Dünyanın bir sonu varsa, ve hiçbir madde ölen bedene eşlik edemiyorsa neden bu hırs..Neden dünyaya her gelen nesil, elindekileri hırpalayıp hırpalayıp gelecek nesile devreder ki.. Eline alınca çamuru şekillendirir oysa bir sanatkar.. Yaşarken sanatkar gibi yaşamalı o zaman… Öyle ya doğa, içinde insan yokken bozulmadan kalabiliyorsa, içine insan girince neden kirlenir? İnsan sadece yıkma yetisine mi sahiptir, yoksa yıkılanları onaranlar yorgun mu düşüyor artık? Ama yorulmamalı, dünyanın her yerinde açlıktan, soğuktan ve sıcaktan kırılan insanlar doymak bilmeyen sömürüyü beslerken ve sen bunların tümünü görürken “banane” deyip yüzünü dönersen, işte o zaman hayatını boşa geçirmiş olursun..
Sen akan zehrin içinde filika dağıtansın..Gün gelir son filikayı bir çocuğa uzatırsın, akıntıya kapılıp gidersin..Ama gözlerinde iyi bir şey yapmış olmanın sevinci..Hayatımız, yaptığımız iyi şeylerden ibarettir.
